dinsdag 21 augustus 2012

Totale verwarring

Met lood in mijn schoenen vanmiddag naar de echo. Vanmorgen kwam alles er nog even uit; de teleurstelling, het verdriet en vooral de angst op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Het spreekuur liep uit dus het wachten duurde nog langer. Eenmaal binnen vertelde de arts dat het hcg verrassend genoeg gestegen was en wel tot zo'n 2900. Mijn reactie was 'dus toch een bbz?'. Nee, dat hoefde niet perse was zijn antwoord. Dus hup weer met de benen in de 'beugels' (zijn geen beugels maar een soort pedalen waar je je voeten op zet) en kijken maar. En weer duurde het een eeuwigheid. Kijken, inzoomen, uitzoomen, eierstokken, terug naar de baarmoeder, weer kijken, links, rechts, beetje duwen, beetje meer duwen. Uitwendige echo, buik 'ophouden' (genant!!), beetje duwen, nog iets harder. En weer inwendig...
Uiteindelijk werd de supervisor erbij gehaald, moest ik naar een andere kamer voor een beter echoapparaat, en begon het verhaal weer van voren af aan. Ondertussen was een vriendin gearriveerd om me te steunen en mee te luisteren.

Al met al is er nog geen duidelijkheid. Ze zien wat zitten in mijn baarmoederholte maar kunnen het niet goed in beeld krijgen. Mijn baarmoeder ligt zo gekanteld dat de echogolven niet de hele baarmoeder in beeld kunnen brengen. De hoek die nodig is kan het echo apparaat niet maken (behalve dan als je hem rechtop kan zetten als ie eenmaal is ingebracht, maar dat lijkt mij niet zo heel prettig ;) ).
De arts was ontzettend vriendelijk, heeft continu alles uitgelegd, laten zien wat ze zag en wat ze dan dacht te zien maar ook heel eerlijk haar twijfels op tafel gelegd. Op al mijn vragen en gedachtenkronkels gaf ze antwoord en was heel betrokken. Want de tranen kwamen nadat ik me weer had aangekleed. Totale verwarring, een soort hyperactieve reactie volgde. En nog ben ik in de war.

Donderdag moet ik terugkomen en is dezelfde procedure afgesproken; eerst bloed laten afnemen en minimaal een uur daarna de echo zodat ze alles naast elkaar kunnen leggen.
De arts heeft nu 3 mogelijkheden gegeven:
1. het is een niet vitale zwangerschap. De miskraam kan 2 weken geleden al in gang zijn gezet maar er is weefsel achter gebleven dat zorgt voor de hcg in mijn bloed en dat 'iets' wat ze zien in de baarmoeder.
2. het is een vitale zwangerschap. Een kans daarbij kan zijn dat het een tweeling zwangerschap is. Daarbij zie je vaker dat het hcg iets minder snel stijgt omdat de embryo's niet zo hard groeien in het begin. Dat kan ook verklaren dat er nog weinig te zien is op de echo.
3. een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Deze kans is echter een stuk kleiner geworden gezien het echobeeld en het feit dat ze alle onderzoeken mogen uitvoeren zonder dat het pijn oplevert.

Totale verwarring. Wat een achtbaan. Wat moet ik hier nu weer van denken? Ik had me ingesteld op een verdrietig moment, duidelijkheid welke van de slechte scenario's het uiteindelijk zou worden. Niet op dit scenario. Kan ik gaan slapen en donderdagochtend weer wakker worden?!
Morgen in ieder geval maar weer gewoon aan het werk want de dagen zijn te lang om thuis te zitten wachten. Even wat afleiding in de late dienst zoeken en dan weer op naar de volgende verrassing...

14 opmerkingen:

  1. Ik lees bijna hetzelfde verhaal van een vriendinnetje van mij. Ze konden ook niet precies zeggen wat het was en het was toen ook waarschijnlijk geen bbz. Heel erg veel sterkte en kracht gewenst in deze moeilijke tijd. Dikke knuffel ik leef met je mee!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat was de afloop bij je vriendin?

      Verwijderen
    2. Ja daar ben ik ook wel benieuwd naar!
      Bedankt voor je steunende woorden. Lief van je op de dag dat je zelf zoveel mee hebt gemaakt. Ook voor jou veel sterkte de komende tijd!

      Verwijderen
  2. Je geduld wordt wel erg op de proef gesteld. Iedere keer dat je duidelijkheid hoopt te krijgen komt er alleen maar meer verwarring. Je bent een sterke dappere vrouw.
    Dikke knuffel!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve woorden, dank je wel. Je omschrijft het goed inderdaad; ik kom voor duidelijkheid en ga met nog grotere verwarring weer naar huis!

      Verwijderen
  3. Wat ga jij door een achtbaan. Ik leef in stilte met je mee.
    Groet iris (stille meelezer die je alle geluk gunt)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een achtbaan, dat is inderdaad de juiste benaming? Lijkt me zo moeilijk, je denkt duidelijkheid te krijgen en dan wordt het alleen nog maar onduidelijker.
    Ik hoop zo dat dit een geweldigenafloop gaat hebben en ze donderdag toch echt kunnen uitsluiten wat het niet is!
    Sterkte deze dagen, Merel

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als ik het zo samenvattend lees word ik er weer stil van.... Denk aan je, dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nou, wat een achtbaan!! Ik duim voor je dat die bij mogelijkheid 2 uitkomt. Sterkte nog de komende dagen, het moet dan hopelijk toch echt duidelijk voor je zijn. Knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. late innesteling? ik hoop zo dat het een gezond vruchtje is! Hou je taai. Hopelijk weten ze morgen weer iets meer.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jeetje, wat een moeilijke periode moet dit voor jou zijn.
    Ik duim heel hard dat dit gewoon lekker optie twee is, en dat je morgen eindelijk een goed bericht te horen krijgt.
    Ik wacht met spanning ook met spanning af.
    Liefs, Elisa

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik lees al tijden Femke´s blog en kom zo nu en dan via daar ook op de jouwe terecht. Jee... téveel mensen nemen het krijgen van (een) kind(eren) voor lief. Het IS niet zomaar iets maar een achtbaan met zoveel emoties en wendingen. Voor zoveel mensen lijkt het normaal maar ik weet zelf ook hoe vreselijk veel energie het kost als een oerwens als het moeder willen worden, maar niet wil lukken. Ik kan je alleen gigantisch veel sterkte wensen, de hoop uitspreken dat je toch echt... one day... uiteindelijk achter die kinderwagen loopt en ik ben heel benieuwd wat uiteindelijk de uitslag is... er branden hier altijd kaarsjes en deze keer ook eentje voor jou, al ken ik je niet natuurlijk. Maar bij het lezen van jouw verhaal (jullie verhalen, meerdere mensen die een onvervulde kinderwens hebben) krijg ik een steen in m'n maag. 't Leven is niet eerlijk soms, of in ieder geval niet altijd te begrijpen. Sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je lieve, bemoedigende woorden. Dat doet goed en sterkt me.

      Verwijderen