Vandaag mijn laatste vakantiedag. Wat zijn de weken omgevlogen maar wat heb ik er van genoten. Heerlijk om 3,5 week vrij te mogen zijn, lekker weer te hebben, op vakantie te kunnen met Femke, vriendinnen te ontmoeten en bij te praten. Wat heb ik toch een goed leven. Dit besef ik me niet vaak genoeg vind ik.
Dinsdag, na een avond en nacht vol tranen en verdriet kwam dit besef weer naar voren. Ik voel me dankbaar voor alles wat ik wel heb en wil niet te lang stil blijven staan met de dingen die ik niet heb. Vooruit kijken en koesteren wat ik heb, daar voel ik me altijd het beste bij.
Vandaag is ook de dag dat ik naar het ziekenhuis moest voor een bloedtest om, naar mijn gevoel, bevestig te zien dat ik niet zwanger ben. Tussen 14.00 en 16.30 u zou ik worden gebeld.
En dat ben ik, met het meest onverwachte nieuws. Het HCG in mijn bloed is 87. Bij kleiner dan 2 ben je niet zwanger. Bij 100 of meer ben je zwanger. Ik heb 87. De verpleegkundige gaf aan, gezien mijn menstruatie, dat ik zeer waarschijnlijk een vroege miskraam heb gehad. Volgende week vrijdag moet ik opnieuw bloed laten afnemen ter controle. Ze willen dan uitsluiten of ik geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb. De symptomen daarvan kunnen stijgende HCG in bloed én bloedverlies zijn. Ze acht de kans klein dat ik zwanger ben, gezien de menstruatie. Ik zelf ook. En toch... ineens vlamt er hoop op. Stel je voor dat...
Om zelf een beetje controle uit te kunnen oefenen heb ik net een zwangerschapstest gedaan. Deze kan ik dan maandag herhalen om te kijken of er verandering in zit. En dan heb ik ineens voor het eerst in mijn leven, voor het eerst in 2,5 jaar tijd een positieve test in mijn handen. En natuurlijk nog eentje extra voor de zekerheid. Maandagochtend had ik van hetzelfde merk als nr. 2 ook een test gedaan die negatief was. Nu positief terwijl ik maandag ook ben gaan menstrueren. Oh my god, waar gaat dit heen? Wat moet ik hier van denken? Gevoelens en gedachten vliegen in het rond. Ook omdat de verpleegkundige zei dat ik toch ook de Utrogestan moest door gebruiken, voor de zekerheid.
Tussen al deze gevoelens door, voel ik blijdschap omdat ik nu weet dat ik zwanger kan worden. Wat is dat een fijn gegeven, dat geeft hoop voor de toekomst.
Daarnaast heb ik te horen gekregen dat ik één cryo heb. Wat fijn, een extra kans om zwanger te raken!
Al met al weet ik niet zo goed wat ik moet voelen. Alles vliegt van de ene kant naar de andere kant. En ik kan alleen maar weer wachten.
Je houdt er de spanning nog even goed in. Ik krijg er ook mixed feelings van, maar overwegend die van hoop. Hoop dat jij, zo geheel onverwacht, toch nog zwanger blijkt te zijn. Dat zou wat zijn zeg :-)
BeantwoordenVerwijderen