Geen wonder

Gisterochtend werd ik met ontzettende rugpijn wakker. Ik kon me amper bewegen, had ontzettend krampachtig geslapen. Dus daar zat ik om 8 uur, terwijl de thermometer al ruim boven de 20 graden aangaf, met een pittenzak op mijn rug op het balkon. Het gaf iets verlichting, maar niet veel. Dan maar even op de hometrainer, wie weet gaf beweging iets meer rust. Ook dat hielp maar matig.

De pijn bleef niet alleen in de rug zitten maar kwam ook in mijn buik. Een zeurende buikpijn, beetje horend bij beginnende menstruatie. En ineens een flinke pijn in mijn zij, in de buurt van mijn rechter eierstok. De paracetamol die ik van pure ellende innam gaf iets meer verlichting.

Halverwege de middag verloor ik ineens bloed, helder rood bloed. Schrik! Wat was dit? Ik heb geprobeerd rustig te blijven, niet in paniek te raken. Soms verliezen vrouwen bloed tijdens de zwangerschap, rustig blijven, niet gelijk het ergste denken. Maar toen ik 's avonds weer zo'n buikpijn kreeg en flink wat oud bloed verloor, voelde het niet meer goed allemaal. Gebeld met de spoedeisende hulp van het ziekenhuis en al snel had ik een gynaecoloog in opleiding aan de telefoon. Ik moest maar langs komen, dat leek haar het beste.

In paniek belde ik Femke op, die direct aanbood om te komen. De lieve schat, het is 5 kwartier rijden voor haar, maar ze was er voor me. Zo fijn, en lief.

In het ziekenhuis werd ik eerst doorgelicht door een co-assistent. Een lief meisje die haar werk uiterst zorgvuldig deed. Hierdoor duurde het ook lang voordat er echt actie ondernomen werd. Aan de ene kant irritant aan de andere kant ook fijn; Femke was er toch nog niet en die wilde ik er wel graag bij hebben met de echo.

Uiteindelijk de echo laten maken en weer onzekerheid daarna. Doordat mijn baarmoeder gekanteld lag, kon ze niet zo goed zien of er een vruchtzakje te zien was. Ze zag het baarmoederslijmvlies maar kon niet dwars bekijken. Na flink wat gedraai en geduw op mijn buik, Femke deed vrolijk mee, gaf ze het op. Er zat geen vocht rond de eileiders en het feit dat ze zo op mijn buik mocht duwen en alles in kaart kon brengen via de echo, was in ieder geval positief voor het uitsluiten van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. 

Het wachten was dus op de bloeduitslagen. Die moesten doorslag geven. En dat gaven ze, alleen niet een totale doorslag en al helemaal niet de doorslag die ik zo enorm had gehoopt. Het hcg was niet verdubbeld deze 2 dagen. Dus het is geen vitale zwangerschap meer. Helaas, geen kindje over een maand of 8 die op mijn buik word gelegd en waar ik zo intens naar verlang.

Waar het vruchtje zich wel heeft genesteld blijft onduidelijk. De komende week/weken blijf ik onder controle om dat uit te zoeken. Daalt het hcg de komende dagen met 15% dan is het een miskraam en is het afwachten wanneer alles eruit komt. Blijft het hcg gelijk dan is het waarschijnlijk toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en zal ik behandeld moeten worden. Dit kan met een kijkoperatie gebeuren, maar de arts vertelde dat dit waarschijnlijk gebeurt met het middel MTX. Het is een cytostatica wat voor verschillende doeleinden gebruikt kan worden. Het werkt goed maar het grote nadeel is dat ik daarna in ieder geval 3 maanden niet zwanger mag raken.

Dus nu hoop ik op een miskraam. Hoe bizar is dat? Hopen op iets wat ik helemaal niet mee wil maken?!

Wat is het toch een zwaar proces. Al die emoties, gedachten, gevoelens, verwarring, teleurstellingen. Ongelooflijk hoeveel een mens kan dragen. Maar nu is het even op bij mij. Vind het oneerlijk en stom en baal van mijn lijf en het universum/god/engelen die denken dat ik dit allemaal maar kan dragen en handelen.

Het liefst duik ik met mijn hoofd onder de dekens en word over een paar dagen weer wakker en dan is alles weer goed. Ga ik weer verder met een nieuwe ivf poging, de cryo die ingevroren ligt te wachten. Maar nee, zo werkt het niet. Ook dit zal ik een plekje gaan geven, net als alle andere teleurstellingen. Ik weet dat ik dat kan, alleen nu nog even niet. Nu eerst al het verdriet, frustratie en boosheid eruit. En dan kijk ik weer verder.