Een poging en een samenlevingsonderzoek

De dag van het samenlevingsonderzoek!

Vanmorgen vroeg potje opgehaald bij m'n donor. Stond om half 7 naast de auto alleen waren al mijn autoportieren dichtgevroren! Kreeg ze met geen mogelijkheid open. Dus ik snel weer naar boven om een kan heet water te halen. Toen de ruiten schoon proberen te krijgen… niet te doen! Zelfs aan mijn ruitenwissers zaten klonten sneeuw vast gevroren. Uiteindelijk na een kwartiertje kunnen wegrijden.
Sta ik bij hem voor de deur te wachten, gaat het echt keihard sneeuwen. Was er zo klaar mee op dat moment! Waarom kan het niet gewoon rustig verlopen, zonder stress!!
Gelukkig kon ik nog redelijk snel naar huis rijden, het was ondertussen 7.15 uur en het begon al wat drukker te worden op de weg. En het sneeuwde flink. Maar kon in een keer doorrijden.
Pff zie er echt zo tegen op straks. Sowieso dat onderzoek, bah. En dan ook nog de angst dat er gewoon niets te zien is. Had gister wel al een licht positieve ovulatietest. Dus dat is mooi. Hopelijk zien ze dan ook wat eitjes liggen en kunnen ze inschatten hoe lang het nog duurt. Heb zondag ook een afspraak met m'n donor staan dus dan zijn we mooi op tijd.

20.30 uur

Vanmorgen natuurlijk eerst de rampzalige inseminatie. Tenminste zo voelt het voor mij. Mijn auto moest vandaag ook voor APK dus die weggebracht. Daardoor moest ik met de bus naar het ziekenhuis. Ik was op tijd bij de bushalte maar helaas kwam de bus helemaal niet. Geprobeerd om iemand in de buurt te bellen maar niemand te pakken gekregen. Via iemand anders telefoonnummers van taxicentrales geprobeerd. Het was ondertussen al kwart voor 12 en de volgende bus moest ook al komen. Die doet er nog een half uur over dus was sowieso te laat. Lang verhaal, kort verteld: uiteindelijk taxi gepakt, 27 euro moeten betalen en alsnog 25 min. te laat op de afspraak. Gelukkig had ik via een omweg de afdeling al kunnen inlichten dus ze wisten dat ik eraan kwam. Sneeuw in Nederland... het hele land staat gelijk op zijn kop!

Het onderzoek op zich was vervelend maar te doen. De arts, vriendelijke en betrokken jonge vrouw, heeft 3 uitstrijkjes gemaakt. Die heeft ze later bekeken op levende zaadjes. Tot grote verbazing waren er op alle 3 de uitstrijkjes geen levende zaadjes te zien. Ze bleef kijken, weer terug naar plaatje 1 en zo een tijdje door. De arts heeft weinig gezegd over de oorzaak hiervan. Ze wil eerst de uitslag van het semenonderzoek hebben, voor ze een conclusie kan trekken. Ik heb gevraagd of het kan dat alles eruit gelopen is. Volgens haar is dat onmogelijk, er blijft altijd wel wat zitten (gelukkig). Verder wilde ze er niet zo heel veel over zeggen. Gaf aan dat het vervelend is voor mij, maar dat ze niets voorbarigs wil zeggen. Gevraagd of het kon komen dat ik nog geen helder slijm heb (meestal verlies ik eerst wat donkerder slijm). Ze gaf wel aan dat het kon dat we nu te vroeg waren. Later nog even met de echtgenoot van mijn donor gesproken (is huisarts). Hij gaf aan dat dat zeker een oorzaak zou kunnen zijn. Het heldere slijm waar je soms draden van kan trekken, is heel zaad-vriendelijk. Daarvoor is het slijm nog niet zo vriendelijk. Dus het kan zijn dat de zaadjes daarom al dood waren. Ik hoop het!

De arts heeft ook gekeken naar mijn baarmoederslijmvlies. Dat zag er goed uit, al aardig dik dus dat is mooi. En ook zag ze een eitje van 18-19 mm groot. Dus de eisprong komt er wel aan. Zij verwacht zondag op maandag. Komt mooi uit aangezien we zondag nog insemineren.

En hoe nu verder?
Afgelopen weken had ik al telefonisch een behoorlijke discussie gevoerd met de assistentes van de afdeling Voortplantingsgeneeskunde. Omdat mijn donor er niet bij was bij de afspraak, moet er een aparte afspraak met hem gemaakt worden voor een intake gesprek. Prima, helaas kon het pas gepland worden op 25 januari. De afgelopen weken heeft hij 2 maal een semenonderzoek laten doen, alleen accepteert het ziekenhuis deze niet. Hij moet dus twee nieuwe testen laten doen waar minstens 2 weken tussen zitten. Ik wilde dit alvast regelen voor de afspraak van 25 jan zodat dat ook maar vast gedaan was. Dat kon dus niet, absoluut niet, we doen niet aan uitzonderingen op de regels etc. We zien altijd eerst de patiënt en pas daarna wordt het semenonderzoek gepland. Belachelijk! Wat maakt het nou uit of hij zijn semen laat controleren voor de afspraak of er na? Dat ze de uitslagen pas geven tijdens de afspraak van de 25ste prima, maar om nou pas daarna de semenonderzoeken te willen uitvoeren??
Gelukkig was de arts het daar vandaag ook mee eens. Dus J mag zich in het nieuwe jaar inschrijven en dan tweemaal een semen inleveren. Op 25 jan. ga ik dan mee naar de afspraak. Mocht er uit het semenonderzoek geen bijzonderheden komen, gaan ze een baarmoederfoto maken. Hierop kunnen ze zien of alles goed doorgankelijk is. Het schijnt een heel vervelend onderzoek te zijn, maar dat moet dan maar.
Daarnaast ga ik volgende week vrijdag en de maandag daarna bloed laten afnemen om te bepalen of er een eisprong is geweest. Dan hoef ik ook niet meer te temperaturen. Dat had door de nachtdiensten deze periode toch geen zin, was niet meer realistisch zei ze gelijk op mijn vragen.

Het was een enerverend dagje. Weet niet zo goed wat ik met de informatie aan moet dat er geen levende cellen te zien waren. Ik hou het er maar op dat het komt door het slijm aangezien het semen van J al tweemaal goed was tijdens onderzoek. Het kan toch niet zijn dat het opeens van vruchtbaar naar onvruchtbaar is gegaan?!
Ik ben blij dat er nu wel onderzoeken gedaan worden, voelt goed. De arts reageerde erg vriendelijk en dacht ook echt mee. Dus al met al veel info en we zien eind volgende maand wel weer verder!

Wachten

Ik verwacht één dezer dagen ongesteld geworden dus dan weet ik ook wanneer dag 13 is! Over een week of 2 als het goed. is. Zo'n fijn idee dat ik dan ook weer kan insemineren!
Achteraf gezien is deze 'poging' ook weer zo voorbij. Heb er best wel verdriet over gehad, maar kan het ook wel weer loslaten. Heb niet het gevoel dat het me iets heeft opgeleverd, als van rust of zo. Ben er toch veel mee bezig geweest, ook door mijn afspraak bij het ziekenhuis.

Ik ben maar gelijk begonnen met temperaturen. Je moet het bij houden vanaf cyclusdag 1 en aangezien ik niet precies weet wanneer die komt, zal ik toch iedere morgen moeten tempen. Afgelopen dagen moest ik toch om 6 uur op, dus toen was het niet zo erg. Maar vanmorgen …. Ik had m'n gewone wekker om 8 uur gezet, omdat ik nog van alles wilde doen voor ik naar mijn broer zou gaan. De wekker van m'n telefoon had ik op 6 uur gezet. Alleen ging die gewoon mee in m'n droom . Dus het duurde een hele tijd voor ik echt besefte dat ik wakker moest worden. Gelijk getempt en daarna plassen en weer verder slapen. Tenminste, dat was de planning. En toen gebeurde waar ik al bang voor was, ik viel niet meer goed in slaap. Maar goed, ik hou het gewoon nog even vol. Misschien dat het gaat wennen.
Heb vanmorgen ook om 8 uur getempt zodat ik kan kijken of daar veel verschil in zit (dus met de temp van 6 uur). Als dat nou een beetje een standaard verschil blijkt te zijn, dan trek ik dat gewoon af van de 8 uur tijd! Heb ik toch weer 2 uurtjes langer slaap te pakken.

De medische kant (2)

Vandaag een medisch dagje gehad!
Ben vanmorgen eerst naar de huisarts geweest. Een aantal jaar geleden is er bij mij Lipoedeem geconstateerd. Dat is onderhuidse vetophoping op verschillende plekken op mijn lichaam. Het is ander vet dan het 'gewone' vet wat je hebt als je wat aankomt, vet bij lipoedeem gaat niet weg door afvallen.
Door deze aandoening heb ik veel last van mijn benen. M'n benen voelen vaak aan alsof ze tonnen wegen en bijvoorbeeld op m'n hurken zitten is een hel. Om iets minder last te hebben, draag ik steunkousen (oud wijf!) wat zeker wel wat helpt.
Nu heb ik de laatste maanden enorm veel lipoedeem erbij gekregen op mijn bovenbenen. Ik heb er last van doordat m'n benen steeds tegen elkaar aan schuren. Dus vandaag maar naar de huisarts om eens te vragen wat er aan te kunnen doen. Helaas weinig dus . Zoals ik eigenlijk al wist, is het eigenlijk alleen met liposuctie te verminderen. Merk bij mezelf dat ik daar nog niet aan toe ben. Dus voor nu nog geen optie.
Wel aangegeven dat ik graag hulp wil bij het reduceren van gewichtstoename. En daarom dus een verwijzing naar de diëtiste gekregen. Moet er zelf echt even voor over een drempel, maar merk zelf ook dat er wel iets moet gebeuren. Dus de eerste stap is gezet!

En vanmiddag dus naar het ziekenhuis. Daar werd ik ontvangen door een wat gehaaste dokter. Ze was veel aan het bladeren in de papieren die mijn donor en ik maanden geleden al hadden ingevuld. Ze vroeg veel over mij, mijn gezondheid, levensstijl, manier van insemineren, cyclus e.d.
Uiteindelijk ontdooide ze wel wat en was het een prettig gesprek.
De volgende dingen gaan de komende maanden gebeuren:
* ze wil toch graag een temperatuurcyclus hebben. Deze moet ik dus de komende 2 a 3 cyclussen bij gaan houden. Zie hier best tegenop, sta met m'n vroege diensten om 6 uur op en zou dan gelijk voor het opstaan moeten tempen. Betekent ook na mijn late diensten dat ik m'n wekker moet zetten om om 6 u te tempen . En in m'n nachtdienst ook om 6 u tempen, terwijl ik dan natuurlijk helemaal niet net wakker ben. Afgesproken dat ik dan ook temperatuur als ik 's middags wakker word. En natuurlijk ook m'n wekker op de vrije dagen om 6 uur…. pfff je moet er wat voor over hebben .
Ben benieuwd of er wat uit af te lezen is uiteindelijk!
* Op dag 13 van de komende cyclus moet ik insemineren. Dezelfde ochtend heb ik dan een afspraak om een samenlevingsonderzoek te laten doen. Ze kijken dan hoe mijn baarmoederslijmvlies op het zaad van mijn donor reageert en hoe het zwemt daar binnen.
* Ik heb vandaag ook bloed laten prikken waarbij ik getest wordt op chlamydia, rode hond en mijn bloedgroep. Standaard test bij iedereen.
* Ze willen graag nog tweemaal een semen onderzoek doen bij m'n donor om een duidelijk beeld te krijgen waarbij ze met redelijke zekerheid kunnen zeggen dat het van goede kwaliteit is.

Als alle uitslagen er zijn dan gaan ze een plan maken voor de komende tijd. Uit deze uitslagen maken ze een prognose waarin gekeken wordt via welke weg ik het beste zwanger zou kunnen worden. Dat kan zijn om via dezelfde weg door te gaan, maar kan ook andere richtingen aanwijzen.
Normaliter moet je eerst een tijd temperaturen, wordt het semenonderzoek gedaan en pas daarna het samenlevingsonderzoek. Ze gaat dit nu versnellen door alles tegelijk te laten lopen. Heel fijn dus!
Naast dit positieve verhaal kreeg ik wel het advies om af te vallen. Had het deels wel verwacht maar het is toch nooit leuk om te horen! Gelukkig had ik vanmorgen al met de huisarts gesproken . Ze gaf aan dat het sowieso beter is voor je lichaam en dat zij uit onderzoek weten dat een vermindering in je BMI een verhoging in de slagingskansen heeft. Raar dat er zoveel verschillende verhalen de ronde doen. Heb het nu verder niet ter discussie gesteld maar wil het nog wel een keer uitvragen. Maar daarnaast wil ik zelf wel echt gaan afvallen dus dan vang ik twee vliegen in één klap!

Het was een lange dag omdat ik best veel wachttijd had tussen de verschillende afspraken. Maar het voelt wel goed. Heb er vertrouwen in en het is prettig dat er onderzoeken gepland staan.

Een nieuwe poging

25-10-2010

Ik ben vandaag weer begonnen met insemineren. Vandaag een licht positieve test dus in ieder geval op tijd . Heb ook voor woensdag en vrijdag afgesproken al denk ik, gezien de test, van de laatste geen gebruik te hoeven maken.

28-10-2010

Ik zit te twijfelen… heb gisteravond geïnsemineerd. Het was een heel gedoe nog. Aangezien mijn donor op tijd weg moest en ik er aan zou komen, had hij vast het potje gevuld. Normaliter rij ik er 15 minuten op, door file gisteravond ruim een uur. Flink balen dus. Terugweg ging gelukkig erg vlot dus uiteindelijk heeft het zaad 5 kwartier in het potje gezeten. Nu ben ik natuurlijk aan het testen en blijft mijn test al sinds gisteravond 'n heel licht streepje vertonen. Had verwacht dat gisteravond m'n ovulatie was, maar nu twijfel ik daar over. Zal ik morgen nog wel insemineren of niet? Misschien stop ik iedere keer wel te vroeg? Morgen nog maar afwachten wat de test zegt en anders toch nog maar een keer insemineren. Beter een keer te veel dan te weinig zullen we maar zeggen.

De medische kant

09-2010

Omdat er toch wel wat mensen in mijn omgeving problemen hebben met zwanger raken, door uiteenlopende redenen, vandaag besloten om het ziekenhuis eens te benaderen wat zij voor alleenstaanden met bekende donor kunnen betekenen. Daarnaast ben ik ondertussen al bijna 12 pogingen verder zonder resultaat.

Ik heb een telefoontje gepleegd naar de afdeling Voortplantingsgeneeskunde. Rare naam eigenlijk! Met de telefoniste een heel gesprek gehouden. Het is soms toch lastig om de situatie uit te leggen. Uiteindelijk heb ik een inschrijvingsformulier gekregen voor mijn donor en voor mij. Deze moeten we invullen en dan opsturen.

Tijdens een etentje met mijn donor en zijn lief het formulier ingevuld. Er werd echt het hemd van het lijf gevraagd! De formulieren zijn ingevuld en opgestuurd en nu is het afwachten wanneer er een reactie komt.

07-10-2010

Het is nu al een aantal weken geleden dat ik de formulieren van donor en van mij opgestuurd heb. Ik heb al meerdere keren gebeld om te vragen wat er nu ging gebeuren en al tweemaal heb ik te horen gekregen dat ik binnenkort gebeld wordt. Tot op heden nog geen reactie helaas.

14-10-2010

Omdat ik gister heel sterk het gevoel had dat deze poging was mislukt, maar weer contact opgenomen met het ziekenhuis. Ik zou gebeld worden voor een afspraak en dat was tot op heden nog niet gedaan. Momenteel zijn ze aan het verhuizen naar een nieuw gebouw en draaien ze geen poli. Omdat de vaste medewerksters ook niet aanwezig waren, kon de secretaresse met niet verder helpen. Haar advies was om na 25 okt terug te bellen. Ze ging er alleen wel vanuit dat ik pas in januari een afspraak kon krijgen, omdat ik heb opgegeven dat ik in januari zijn gestart. Hopelijk kan ik er nog een paar weekjes eerder van af snoepen en nog dit jaar een afspraak krijgen.

Daarnaast heb ik ook gebeld met Medisch Centrum Kinderwens.  De receptioniste was heel vriendelijk en heeft van alles voor me nagevraagd. Het zou in principe allemaal kunnen, ging wel een traject aan vooraf maar het was geen probleem dat het om een donor ging om dan met vers zaad te insemineren. Ze wilde me al gaan inschrijven toen ze bedacht dat er eigenlijk 2 voorwaarden waren waar ik in ieder geval aan moest doen: een bepaalde leeftijd (die heb ik (in dit geval dan maar een keer blij met mijn 36 jaar!)) en de regio waarin ik woon. Helaas dus… ze helpen alleen alleenstaande vrouwen uit hun eigen regio. Nou ja zeg! Dus die vlieger gaat niet op.
Mijn donor heeft vorige keer al gezegd dat we ons anders gewoon als partners moeten inschrijven. Ik heb daar zelf wat moeite mee. Voelt niet zo goed om over dit soort dingen te liegen (uberhaupt is liegen niet m'n sterkste kant!) of er een draai aan te geven. Wat als ze gaan vragen over ons seksleven of zo?! Ik weet niet of ik dat wel kan. Maar als ik nog tot januari moet wachten op het ziekenhuis word ik ook niet echt blij.
Dus vandaag ook maar de huisarts gebeld om te vragen of er misschien al onderzoeken zijn die ik misschien zelf zou kunnen laten uitvoeren, bijvoorbeeld een onderzoek van de eierstokken en de baarmoeder, bloedonderzoeken e.d. De assistente adviseerde me om een gynaecologe met een praktijk aan huis te bellen om advies aan te vragen. Mocht die me niet verder kunnen helpen, dan neem ik weer contact op met de huisarts.
De gyn gelijk geprobeerd te bellen maar die is vanaf maandag weer bereikbaar. Hopelijk kan ik even tijd vrij maken op het werk om te bellen. Heb behoefte aan actie merk ik bij mezelf.

14-10-2010

Heb vanavond een tijdje met mijn donor via de telefoon zitten kletsen. Gekeken welke stappen we willen/kunnen ondernemen. Voor nu houden we het even bij de verschillende onderzoeken die wij zelf kunnen laten uitvoeren. Dan wachten we tot ik eind okt naar het ziekenhuis kan bellen en kijken wat ze daar zeggen. Dat is ook de week dat ik weer kan insemineren dus dat hebben we ook maar gelijk weer afgesproken.
Als het ziekenhuis voorlopig niets kan doen dan gaan we kijken of er inderdaad nog andere ziekenhuizen zijn die ons kunnen en willen helpen.
We hebben het gehad over het aanmelden als partners. Hij zag dat in eerste instantie wel zitten maar toen ik mijn bezwaren daarover uitlegde, begreep hij dat ook wel. Gaf heel simpel het voorbeeld dat ze vast wilde weten hoe ons seksleven eruit ziet. Vroeg hem hoe hij daar dan op zou antwoorden. Toen moest hij lachen gaf toe dat dat wel erg ingewikkeld werd allemaal, om daar een heel verhaal over te verzinnen. Er omheen kletsen zou ook wat lastig worden bij dit onderwerp!

Verder hebben we het ook gehad over Geertgen. Het is niet echt naast de deur maar als er verder weinig opties zijn dan kunnen we dat ook altijd nog gaan proberen. Hopelijk willen ze naast het bijzondere koppel Femke en haar donor ons ook nog wel helpen!!
Ik merk bij mezelf dat het me ook wel rust geeft om zo concreet bezig te zijn. De rest is zo ongrijpbaar, wat ik kan doe doe ik al dus verder is het ongrijpbaar en niet vatbaar zeg maar. Dit is lekker concreet en daar hou ik wel van!

15-10-2010

Ik kom net thuis en vind een envelop van het ziekenhuis in de bus. Voor 29 november!! Wat een verrassing zeg, dat had ik niet verwacht. Ben die dag ook nog eens vrij dus het moet zo zijn!
Da's toch een leuk begin van het weekend !

Helaas

10-10-2010

Zit nu op dag 24 van mijn cyclus en heb het gevoel dat ik ongesteld ga worden . Heb ontzettende pijn in m'n onderrug en ook wat last van m'n buik. Verder geen signalen als ik naar het toilet ga maar ik heb er een hard hoofd in. Balen

11-10-2010

Heb vanmorgen een test gedaan. Niets op te zien. Maar ook geen ongesteldheidstekenen. Dus het is toch weer gewoon afwachten.

13-10-2010
Nog geen nieuws hier maar blijf het gevoel houden dat ik ieder moment ongesteld kan worden. Kan het niet goed omschrijven, heb niet echt buikpijn of zo. Tis meer een gevoel in mezelf denk ik.

14-10-2010
Helaas, ik ben ongesteld geworden.

Poging zoveel

29-09-2010

Ik heb vanmorgen geïnsemineerd. Morgenochtend ook nog een keer. En dan afhankelijk van m'n eisprong misschien vrijdag ook nog. Had vanmorgen nog maar een heel licht streepje op de test dus denk dat ie morgen eind van de dag springt.
Stond vanmorgen enorm in de file met potje onder m'n shirt. Kreeg er echt de zenuwen van, zo enorm stil stond ik! Hopelijk kan ie morgen wat eerder afspreken… of liever gezegd later aangezien ik er vanmorgen al om half 8 op was, op m'n vrije dag . Je moet er wat voor over hebben!

30-09-2010

Heb vanmorgen om 7 uur het potje opgehaald. Pff wel vroeg hoor als je pas om 3 uur hoeft te werken! Dacht daarna nog wel even in slaap te kunnen vallen maar was al te wakker. Dus nog wel lekker even in bed blijven liggen maar na 3 kwartier toch maar opgestaan!
Heb nog geen eisprong trouwens, vanmiddag maar weer testen.

02-10-2010

Vanmorgen toch nog maar een potje opgehaald bij de donor ivm nog positieve ovulatietest.  Vanavond was ie bijna negatief dus denk dat het een goede set is geweest. Het wachten is weer begonnen

Soms lijkt het moeilijker dan het is

Ik heb een oudere broer, hij is 42 jaar. Ik heb een aparte band met mijn broer. Uiterlijk lijken we behoorlijk veel op elkaar (zegt men dan, ik zie het zelf niet echt!) maar innerlijk zijn we totaal verschillend. Hoe gevoelig ik ben, zo hard is mijn broer. Hoe emotioneel ik ben, zo koel is mijn broer. Hoeveel ik van gezelligheid hou, zo'n einzelganger is mijn broer. Misschien dat we daarom ook zo goed hebben kunnen samen werken toen ik nog voor hem werkte.
Mijn broer is heel belangrijk voor me. Wat hij vindt, hoe hij over mij denkt en zijn mening over dingen die ik doe, hebben lang bepaald wat ik zou doen. Nu ik niet meer voor hem werk, wordt dat gevoel wat minder. Maar hij blijft op een bepaalde manier zorgen dat ik heel graag zijn goedkeuring heb.
Ik had mijn broer nog niet verteld over het bammen. Iedere keer dacht ik, nu ga ik het hem vertellen, maar stelde het toch steeds uit. Bang voor zijn reactie, bang voor afwijzing en bang dat hij me aan het twijfelen zou maken. Maar bij iedere poging zat ik ook in de rats; stel dat ik zwanger ben dan heb ik hem daar helemaal niet op kunnen voorbereiden!
Vanmiddag heb ik eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en heb het hem verteld. Over de telefoon, dat wel. Voornamelijk omdat ik mijn broer eigenlijk alleen maar zie als mijn neefje en nichtje erbij zijn, maar ook omdat het het iets makkelijker maakt om te praten.
En mijn broer reageerde heel positief! Nou ja, op zijn manier dan. Er worden niet veel woorden aan vuil gemaakt. Zijn antwoord "dat doe je goed" is genoeg voor mij. Als hij later nog een keer zegt dat hij het leuk vindt, en ik het ook terug hoor in zijn stem, valt er een last van mijn schouder. Pff heb ik hier nou al die maanden tegenop gezien?! Deels had ik deze reactie wel verwacht en natuurlijk ook gehoopt, maar was banger voor de afwijzing.
Vind het echt zo fijn dat ik het verteld heb! Had ik veel eerder moeten doen !

Lastige situaties

Ik had vandaag toch een flink probleem op het werk…
Zou meegaan met een ingreep van een patiëntje. Mijn collega's hadden mijn patiënten overgenomen zodat ik alleen dat kindje zou verzorgen en dus de tijd had om mee te gaan. Collega's waren er niet zo blij mee omdat het best wel druk was. Maar ja, ben student dus mag dat soort dingen doen! Het was ff flink ruilen met de patiënten maar uiteindelijk was ik helemaal vrijgepland.
Dus ik bel naar de cardioloog of ik daar bij mocht zijn. Ja hoor, zie hij, geen probleem. En voor hij ophing nog even de opmerking 'als je tenminste niet zwanger bent hoor want we doen veel met röntgen tijdens de ingreep'. Oeps
Dus ik helemaal in de stress…. maar dat wil ik niet, zoveel stralingen op mijn eventuele zwangere buik… Maar ik heb op het werk helemaal niets verteld over mijn stappen. Ik zit hier maar een half jaar en voel me nog niet zo thuis dat ik het daar met iemand over heb gehad.
Dus het zweet brak me echt aan alle kanten uit. Hoe moest ik hier nu onderuit komen?!
Uiteindelijk na een uur zenuwachtig te zijn geweest, van alles bedenken (zal ik 'ziek' worden?!) om maar niet meer te hoeven zonder de echte reden te vertellen, toch maar de praktijkopleidster in vertrouwen genomen. Ze zat helemaal te klappen in haar handen en te joelen. Vond het erg grappig allemaal en ik voelde me bijna echt zwanger!! Ze was heel geïnteresseerd en vertelde daarna dat haar vriendin ook zwanger was geworden via een donor van hun kinderen. Wist ik dus niet!
Samen hebben we bedacht dat ik gewoon mee naar beneden zou gaan en dan daar zou zeggen dat het boven te druk was om te blijven. En dan zou ik iets langer beneden blijven en terug naar de afdeling gaan en daar zeggen dat ik toch niet kon blijven omdat er al te veel co-assistenten bij waren. Leugentje om eigen best wil .
Ik was blij dat iedereen mijn smoesje snel pikte. In die zin was het ook echt druk want ik kreeg gelijk 2 patiënten terug geschoven dus ze waren alleen maar blij!

Pff wat zat ik in de zenuwen vanmorgen zeg!

Poging 3: de herkansing

09-05-2010

Kan het nog steeds niet beseffen dat ik zulke lieve mannen ben tegengekomen die mij willen helpen! Hebben best uitgebreid besproken met elkaar hoe de invulling zal moeten gaan. Ik vind het zelf vrij lastig om nu al concreet een invulling daarvan te geven. Wat ik heel belangrijk vind voor de ontwikkeling van mijn kindje is dat het kindje weet wie de vader is. En dat er ook contact met die vader is, zodat ze elkaar ook kunnen leren kennen. Hoe vaak, hoe intensief, waar etc. zijn dingen die denk ik moeten blijken als het moment daar is. J gaat zeker een rol spelen in het leven van mijn kindje, maar de intentie is absoluut niet om co-ouders te gaan worden. Zij gaan hun eigen gezinnetje stichten en ik het mijne. En het zou heel leuk en fijn zijn als er een goede vriendschap uit bloeit.

Mijn cyclus is alleen gelijk van de rel… zou eigenlijk afgelopen woensdag ongesteld moeten worden maar tot op heden geen signalen. Heel vreemd, ben normaliter vrij regelmatig. Meestal om de 27 dagen, enkele keer 28 dagen. Nou was mijn eisprong afgelopen keer ook al vrij laat, dus wie weet komt mijn menstruatie daardoor ook weer later. Vreemd!

10-05-2010

Ongesteldheid is vandaag doorgebroken dus over een week of 2 mijn ovulatie. Dus nu nog 2 weken relaxt voelen voor de ellenlange wachtweken beginnen. Maar wat ben ik blij dat ik straks weer mag wachten!!!

03-06-2010

Ik weet niet zo goed wat ik moet voelen. Een groot deel van me heeft een goed gevoel bij deze poging. Maar het zegt allemaal zo weinig! Weet het toch echt pas over een paar dagen. Moet mezelf beheersen om geen test te doen. Had er tot vanavond niet zo'n behoefte aan, maar het begint nu wel te kriebelen.

Zoektocht naar de nieuwe donor

23-04-2010

Ik ben blij .
Al een aantal weken ben ik aan het mailen met een homostel waarvan één van de mannen donor voor mij wil zijn. Het is een lang verhaal wat ik nog wel een keer opschrijf, maar het afspreken werd steeds vooruit geschoven. Eerst door mijn eigen verhuizing en daarna doordat één van de mannen niet naar huis kon vanwege de aswolk.
Maar nu staat dan eindelijk een afspraak!! A.s. woensdag zal ik hen gaan ontmoeten. Ik heb er echt een goed gevoel over, ze lijken me een leuk stel met reële verwachtingen. Het wordt geen co-ouderschap maar ze gaan wel een rol(letje) spelen in het leven van mijn kindje. Ze opperde zelf de rol als van een oom, die altijd klaar zal staan voor mijn kindje en af en toe op bezoek komt.

Ik ben zo blij dat er eindelijk weer vooruitgang is. Had het er de afgelopen weken best moeilijk mee, ook doordat er op het forum waar ik veel op schrijf, al 3 zwanger zijn en een aantal aan het insemineren. Ik wil ook zo graag weer aanschuiven en mee kunnen kletsen. Ben d'r helemaal klaar voor om weer te gaan beginnen en kijk nu gewoon uit naar de wachtweken .

28-04-2010

Helaas kan de afspraak niet doorgaan vanwege het overlijden van een collega. Balen dus, maar begrijp het wel. Ze zijn wel gelijk met een nieuwe afspraak voor volgende week gekomen. Moet alleen even een andere datum voorstellen, ga volgende week woensdag de nachtdienst in dus dan is het niet zo handig. Hopelijk kunnen ze wat eerder in de week ook, anders wordt het weer zo ver.
Hè wat jammer zeg!

03-05-2010

Joehoe, ik heb donderdag een afspraak met de mannen! Heb net met de ene een heel lang telefoongesprek gevoerd, was alleen niet diegene die gaat doneren!! Maar zo op het eerste gevoel, klikt het.
Jeej zeg, ben zo blij. Eindelijk zit er weer vooruitgang in het proces. Eindelijk kan ik weer vooruitkijken. Ben d'r aan toe moet ik zeggen, het kriebelt flink en al die verloren eieren is ook zonde!

06-05-2010

Via de blog van Femke las ik al een tijdje een blog van een man (S) die heel graag samen met zijn partner een kindje wil. Eerst heeft hij geprobeerd om via co-ouderschap met een alleenstaande vrouw een kindje te krijgen. Dit is helaas op een fiasco uitgelopen omdat de vrouw toen het eenmaal zo ver was, alimentatie wilde van 3000 euro per maand tot het kind 18 was! Het was een flinke domper vooral voor S, die er helemaal voor was gegaan.

Toen ik er eenmaal weer aan toe was om op zoek te gaan naar een donor, las ik op bam-mam.nl een oproepje van een homostel die op zoek waren naar een alleenstaande vrouw die een eicel wilde afstaan en daarvoor in de plaats sperma gedoneerd zou krijgen. Een donorschap op basis van wederkerigheid dus eigenlijk. De heren (S en J) hebben via een oproep een draagmoeder gevonden, alleen zij wil niet zelf een eitje afstaan. Dat zou te dichtbij komen, te emotioneel zijn. Dus vandaar de ruil van sperma en eicellen. Niet iets waar ik in principe naar op zoek was. Maar op de één of andere manier bleef het oproepje wel in mijn hoofd zitten. De toon die ze gebruikte trok me erg aan. Daarnaast herkende ik hem uit de blog die ik via Femkes blog af en toe las.
Na ong. 2 weken heb ik toch gereageerd op hun oproepje. Wat precies maakte dat ik reageerde weet ik niet, maar ik vond (en vind) het een prettig idee dat zij zelf ook in een soort gelijk proces verwikkeld zijn, weten hoe het is om heel graag een kindje te willen krijgen en er veel voor over hebben om dat ook te bereiken.
Ik kreeg vrijwel direct een mailtje terug van S dat ze het bijzonder vonden dat ik reageerde. Ik had wat vragen gesteld over hoe zij het dan voor zich zien, qua contact naar wederzijdse kinderen toe (die dus eigenlijk broer en zus zouden zijn). In mijn tweede mail ook direct mijn grootste twijfel aangekaart; kan ik het aan om eicellen te doneren terwijl ik zelf nog geen kindje heb gekregen? Kan ik het aan als zij eerder zwanger zouden zijn van 'mijn' eitje en het bij mij misschien wel niet lukt? Aangegeven dat ik daar niet zo goed het antwoord op wist en dat dat ook maakte dat ik niet gelijk heb gereageerd.
Ze reageerde daar erg begripvol op. Met daarna gelijk de boodschap dat een hele lieve en goede vriendin van hen had aangeboden om eicellen te doneren dus dat de "ruil" niet meer door zou gaan. En daar weer op volgend dat ze het zo bijzonder vonden dat ik gereageerd had, dat ze mij wel graag nog wilde helpen! En het zou dan zo gaan dat J aan mij zou doneren, terwijl voor hen zelf S de donor is. Jullie begrijpen, daar had ik wel oren naar. En zo zal het dus ook gaan!

De kennismaking verliep eigenlijk heel vlot. Ik ben bij hen thuis geweest en we zaten eigenlijk binnen een kwartiertje al lekker te kletsen. Beetje aftasten hoe iemand is natuurlijk, maar de klik was er eigenlijk direct. Dat hebben we beide dan ook uitgesproken aan het eind, ze gaven aan dat het voor hen ook goed voelde.
We hebben het over van alles en nog wat gehad; ook over hun situatie, die flink gecompliceerd is. In Nederland wil namelijk geen enkel ziekenhuis meewerken aan draagmoederschap voor een homostel. Wel als het voor een heterostel is en zowel de eicel als de donorcel van de toekomstige ouders zijn. Zij moeten dus uitwijken naar het buitenland om hun droom te verwezenlijken. Een groot avontuur (ook financieel gezien) met hopelijk een goede uitkomst. Maar ze zijn zeer positief en hebben twee ontzettend lieve vrouwen die hen daarbij gaan helpen.
S gaat komende week naar het buitenland voor zijn werk. Ik heb met J afgesproken dat we volgende week nog wat gaan drinken samen om elkaar wat beter te leren kennen. Leuk!
En wat hem betreft wil hij bij mijn komende eisprong al insemineren! En dat voelt voor mij ook heel goed. Er is echt een klik en ik heb er een super goed gevoel over. De testen e.d. zijn allemaal al geregeld. Waarschijnlijk gaat J ook nog een spermatest laten uitvoeren om te kijken of het op dat vlak bij hem wel goed zit. Hier kwamen ze zelf mee.
Dus over een week of twee ga ik, zoals het er nu voor staat, weer starten met insemineren!! Ik ben echt blij .

Ik ga weer verder

Ik heb mijn bam-reis maar weer voortgezet. Voelde me vorig weekend zo rot, zat er even helemaal doorheen door het hele gedoe met mijn donor en vooral met het feit dat ik de komende tijd niet zwanger zal raken.
Heb toen toch maar weer het heft in eigen handen genomen en een oproepje op bam-mam.nl gezet. Ik heb er een tijd over nagedacht. Vooral omdat ik geen zin heb in het uitzoeken of de donor wel/niet serieuze intenties heeft. En het er uitpikken van een bepaalde vent die  steeds weer opduikt onder een andere naam en met een ander e-mailadres, waar ik ook geen zin in en vooral geen energie voor heb. Maar ja, als ik moeder wil worden zal ik toch stappen moeten ondernemen.

Dus mijn zoektocht naar een donor is weer begonnen. Daarnaast heb ik zelf ook op een enkele oproep gereageerd.

Ik heb momenteel serieus contact met 2 donoren. Alleen heb ik van eentje sinds woensdag geen reactie meer gehad, dus dat is even afwachten. Bij hem had ik wel een heel goed gevoel, zou het jammer vinden als dat verder geen vervolg krijgt.

Gedachtenkronkels

Ik ben langzaamaan weer mijn gedachten aan het ordenen en verzetten. Ik wil zo graag mama worden en dat laat ik niet door deze man verpesten. Ik heb nog geen oproep geplaatst op bam-mam maar wel gereageerd op twee oproepen. Dus de eerste stappen zijn weer gezet. Ben er wel nuchterder onder dan de eerste keer, weet natuurlijk ook beter wat ik wel en niet wil.
En door die kleintjes op het werk, weet ik wel steeds meer dat het gevoel om moeder te worden er echt is en heel diep zit. Het sterkt me om weer verder te kijken en door te gaan.

Blijf ook wat doormalen over de donor. Het zou toch niet meer dan normaal moeten zijn dat je er als donor rekening mee houdt dat het wel een half jaar kan duren. Daar hebben we het ook echt wel over gehad, staat ook in het donorcontract. Maar ik begrijp hem gewoon helemaal niet meer. Hij heeft zich zo anders voor gedaan de eerste maanden. Heel begripvol, meewerkend en open en eerlijk. En de laatste weken was hij zo onaardig, vol met bemoeienissen en opmerkingen en totaal niet coöperatief. Heel erg jammer dat ik zoveel tijd en energie in zo iemand heb gestoken. En dat ik hem heb vertrouwd, het geeft me echt een nare smaak in de mond.
Maar goed, gebeurt is gebeurt. Nu ga ik weer verder kijken en dit achter me laten alsof het een nare droom was.

En nu…

Afgelopen weken voor mezelf wat dingen op een rijtje gezet. Heb het enorm druk met de opleiding, begonnen op een nieuwe afdeling en een verhuizing die er aan komt. Mijn hoofd zit dus een beetje vol!
Ik was vooral ook bezig met mijn donor en wat ik daar nu precies van vond, wat ik er bij voelde en vooral wat ik daar mee aan moest. Mijn onderbuik gevoel zei al langer dat het niet helemaal goed zat, maar mijn grote kinderwens zorgde er voor dat ik het onderbuik gevoel een beetje vergat.

Afgelopen week heb ik een mailtje van mijn donor gekregen waarin ontzettend nare en kwetsende dingen stonden. Hij vindt het schijnbaar onbegrijpelijk dat ik na 2 pogingen nog steeds niet zwanger ben. De afgelopen weken is hij daarom al meerdere keren met tips gekomen. Bijvoorbeeld dat ik het te druk had en dat we daarom maar even moesten wachten. De keer daarvoor had hij geschreven dat ik er misschien wel te veel mee bezig was en dat ik het van me af moest zetten. Want zijn schoonzus…. en toen kwam er een heel verhaal over IVF dat niet wilde lukken en toen ze daar eenmaal mee stopte en er rust kwam, zij spontaan zwanger is geworden. Ik had toen eenmaal geïnsemineerd!!

Deze keer was zijn boodschap dat ik te dik ben en dat het daarom veel langer duurder. Ik kan je vertellen, het was een ontzettend onaardig en wederom veroordelend mailtje.
Afgelopen woensdag heb ik hem een mail geschreven waarin ik duidelijk heb gemaakt dat onze overeenkomst bij deze is gestopt. Ik heb hem geschreven dat hij zoveel oordelen over mij hebt die nergens op gebaseerd zijn, dat het abnormaal is dat hij deze oordelen ook allemaal uit terwijl ik hem nog nooit ergens op heb aangesproken en dat het niet normaal is dat hij denkt dat twee keer insemineren reden is om al deze dingen als reden van het nog niet zwanger zijn te opperen. Het schrijven van deze mail heeft me goed gedaan, al voel ik me verder heel erg rot en verdrietig.
Het maakt me kwaad dat zo'n l** er voor kan zorgen dat ik mijn droom naar voren moet schuiven. En het maakt me ook zo verdrietig om te bedenken dat ik de komende maanden niet zwanger zal worden.
Al deze emoties, in combinatie met de drukte, zijn behoorlijk veel bij elkaar.


Ik ben bij mezelf aan het bedenken wat ik nu verder wil. Deels heb ik er de energie niet voor om weer op zoek te moeten gaan naar een donor. Er gaat de komende maand weer veel veranderen, drukke dagen rondom het verhuizen en de opleiding die ook veel verwacht de komende tijd. Maar ik wil mijn droom ook zeker niet zomaar opgeven. Dus wie weet ga ik komende week wel weer verder met mijn zoektocht.

Poging 3

Dit weekend is mijn eisprong. Helaas voor mij alleen geen inseminatie deze maand.
Er blijft wat gesteggel bestaan tussen mij en mijn donor. Ik kan er niet goed de vinger op leggen bij hem wat er speelt, maar echt meewerkend is hij momenteel niet.
Ik vind het moeilijk om op te schrijven wat er precies gezegd en geschreven is, omdat ik het zelf allemaal niet zo goed snap.

Mijn donor heeft aangegeven dat hij de reis naar B te ver vindt. Hij woont zelf in Noord-Holland. Daarom hebben we de vorige keer in A afgesproken. Omdat ik gister terug zou komen van vakantie had ik hem gevraagd of hij dan voor deze keer nog wel naar B wil komen. En dat wil hij dus niet. Geen uitleg, geen excuus alleen maar de mededeling dat hij het te ver vindt. En daarnaast vindt hij het te chaotisch… wat hij dan te chaotisch vindt is mij ook niet duidelijk, wanneer ik daar naar vraag krijg ik geen antwoord. Hij wilde wel weer insemineren als ik verhuisd ben. Maar dat betekent 2 maanden geen poging, voor mij eigenlijk geen optie. Hem dat ook laten weten maar daar gaat hij niet op in.


Vanuit mijn vakantieadres laten weten dat ik dan vrijdag (gister dus) wel naar A kom (dan maar heen en weer reizen na aankomst) maar hij kon opeens niet meer. Gister nog een mail gestuurd of hij dan misschien vandaag kon afspreken maar tot op heden geen reactie.

Ik vind het allemaal erg vervelend hoe dit loopt. Heb geen goed gevoel over de situatie en over hem. Ik kan niet op hem bouwen op deze manier. Ik snap ook niets van de ommekeer in zijn houding. In het begin was hij zo open en eerlijk, reageerde vlot op mijn mailtjes en vragen.
Nu duurt het dagen en zijn houding is totaal omgeslagen in star en niet meewerkend.
Had het er gisteravond nog over met een vriendin. Ik heb het gevoel dat hij graag wil bepalen hoe het loopt. Hij heeft een heel beeld over mij en mijn situatie gevormd en geeft daar zijn mening over. Maar dit strookt niet met de werkelijkheid en in ieder geval niet met hoe ik in dit hele proces staat.
Ben momenteel een beetje moedeloos, merk ik. Weet niet wat ik met deze situatie aan moet. Aan de ene kant denk ik dat ik er mee ga stoppen, met hem. Het voelt niet goed meer en als hij nu al zo bepalend doet, hoe gaat dat straks dan met een kindje.
Aan de andere kant wil ik ook niet zomaar opgeven. De donoren liggen niet voor het oprapen en ik heb niet voor niets voor hem gekozen.
Bah, kan er wel om huilen. Heb er eigenlijk de energie niet voor om dit te doen. Ik voel alsof ik me moet verantwoorden naar hem en dat voelt niet goed.
Ik wil 'gewoon' proberen zwanger te worden, zonder gedoe van een kerel die niet eens mijn partner is!

Later op de dag…

Weet gewoon echt niet goed wat ik met de situatie aan moet. Het voelt ook alsof ik niet met hem kan praten, hij lijkt dicht te klappen als ik er naar vraag.
Nu belde hij net opeens op dat hij om 16 u in A kan afspreken. Maar mijn moeder is al thuis dus kan haar huisje daar niet voor gebruiken. Een andere mogelijkheid heb ik zo snel niet dus het houdt voor nu even op.
God zeg, wat baal ik hier van. Kan en wil hij uiteindelijk toch nog afspreken, lukt het dus gewoon als nog niet. Wat een gedoe.

Poging 2

28-01-2010

Ik zou vandaag een afspraak hebben met mijn donor om te insemineren. Nou hebben we regelmatig contact via de mail maar de laatste tijd laat hij weinig van zich horen of reageert pas na een week op mijn mail. Ik vind dat natuurlijk erg vervelend en wordt er ook onzeker van.
Omdat ik twijfelde over de dag van mijn eisprong had ik hem vorige week vrijdag gemaild of hij ook op zaterdag kon afspreken. Geen reactie. Gisterochtend hem gemaild. Geen reactie. Gisteravond gemaild dat ik de afspraak van vandaag wil verzetten omdat ik me te ziek voel en nog niet positief getest heb, geen reactie. Nu heb ik hem maar een sms gestuurd maar ook daarvan tot op heden geen reactie.

Ik weet niet zo goed wat ik nu nog moet doen. Baal hier enorm van en ben bang dat hij er mee wil stoppen. Snap niets van deze ommezwaai want hij reageerde hiervoor altijd gelijk op mijn mailtjes. Ik vind het ook helemaal geen type om helemaal niet meer te reageren.
Bah, ik voel me al zo beroerd en dit maakt het er echt niet beter op.

Later op de dag...

Heb net een mailtje van hem gehad. Hij heeft wel twijfels maar niet zozeer over zijn kant als wel over die van mij! Hij vindt dat ik een te druk leven heb om nu zwanger te raken.
Mijn eerste reactie is: waar bemoeit hij zich mee zeg?! Maar die reactie niet naar hem gestuurd natuurlijk.
Ik heb het volgende daar op gereageerd:
"Laat ik eerst reageren op je opmerking dat je vindt dat mijn leven te druk is om op dit moment zwanger te raken. Ik ben het hier, uiteraard, niet mee eens. Ik ben iemand die een groot verantwoordelijkheidsgevoel bezit en daar ook naar handelt. Als ik zelf het gevoel zou hebben dat er geen ruimte is om zwanger te raken of een kindje op te voeden, dan zou ik dat zeker niet doen. Ik ga niet over grenzen heen omdat ik perse iets 'wil hebben' en het kwetst me als mensen denken dat ik dat wel zou doen ten koste van mijn kindje.
Ja ik heb het druk. Maar ik kan het ook druk hebben want ik heb nu nog geen kindje waar ik 24/7 voor hoef te zorgen. Voor nu heb ik alleen mezelf en kan ik mijn tijd besteden aan school, werken, vrienden. Waarom zou ik dat dan ook niet doen?! Ik weet ook niet zo goed waar je op baseert dat ik het te druk heb."

Daarnaast geeft hij aan dat het ritje naar B (waar ik momenteel verblijf vanwege mijn huis dat nog niet beschikbaar is) en de ruimtes in het huisje hem tegenvallen. Dat kan ik me goed voorstellen. Het is allemaal wat primitief en klein. En het is voor hem ook een heel stuk rijden. Ik was hem daarom ook al tegemoet gekomen door te willen afspreken in A bij mijn moeder in huis. Maar ja, dan moet mijn moeder wel van huis zijn! Kan haar moeilijk de deur uit zetten . Ze weet ook niet dat ik er al zo bewust mee bezig ben dus dat is geen optie.
Pff wat een gedoe zeg. Ik baal zelf al zo enorm van het wonen in het huisje en merk dat ik echt behoefte heb aan mijn eigen spulletjes en mijn eigen huisje. Heb al enorme huilbui gehad afgelopen week omdat ik het zo zat was en nu begint hij ook nog eens.
Hopelijk kan hij morgen toch gewoon afspreken want ik zou het echt zo erg vinden als ik deze maand niet kan insemineren.

Ik weet niet zo goed hoe mijn gevoel nu is. Ik snap zijn reactie niet zo goed. Heb ondertussen wel een mail van hem gehad. Hij vindt dat ik te overdreven reageer. Schijnbaar bedoelt hij het anders dan hij opschrijft, ik weet het niet zo goed. We hebben 'gewoon' voor morgenmiddag afgesproken, in A. Ik wil het daarvoor nog wel even met hem hebben over zijn beeld van mij en wat hij van mij verwacht. Ik heb namelijk geen zin om door hem veroordeeld te worden om wie ik ben, omdat hij het anders zou doen. Zoals het nu is mag hij wel een mening over mij hebben maar ik mag deze niet verdedigen. Nou, dan heb je de verkeerde voor je !

Het is dat de donoren niet voor het oprapen liggen en ik verder een goed gevoel bij hem had, anders was ik er misschien wel mee gestopt. Ik merk dat ik er de energie niet voor heb en ook niet voor wil hebben om mij te verantwoorden naar hem. Ik kan heel goed voor mezelf zorgen, anders zou ik deze stappen niet nemen. Naar mijn gevoel heeft hij andere verwachtingen dan die ik heb.
Ik wil het morgen met hem op een rustige manier uitspreken. Ook aangeven dat hij andere verwachtingen en een ander beeld misschien wel van mij heeft, die niet helemaal klopt.
Merk dat ik er nu ook behoorlijk heftig op reageer. Waarschijnlijk is dat morgen weer een stuk gezakt en kan ik het allemaal in een wat ander perspectief bekijken!

29-01-2010

Ik heb het gisteravond ook al even met D over gehad en er ook veel over nagedacht.
Ik denk dat mijn donor best wel een Alpha-mannetje is die graag zijn stempel ergens op drukt. Hij is verder een rustige man, niet dominant of zo maar denk dat het wel moet gaan zoals hij het graag wil. Daarnaast vind ik het natuurlijk belangrijk dat hij een kleine rol gaat spelen in de toekomst van mijn kindje. En ik denk dat daar de schoen een beetje wrijft. Hij merkt dat ik verder niets van hem wil op dit moment, alleen z'n zaad! En ik geloof dat hij daar wat moeite mee heeft. Hij heeft ook een beeld van mij die hij baseert op de mailtjes die we uitwisselen. Maar deze zijn oppervlakkig en meer gekeuvel dan dat ik mezelf echt helemaal te kennen geef.
Wil ook mijn eigen kant niet wegvagen; merk dat ik allergisch reageer op mannen die invloed willen uitoefenen op mijn leven! Kijk, is het een man waarvan ik vind dat hij invloed mag uitoefenen, vooruit. Maar niet iemand die daar geen recht toe heeft. En dan ga ik steigeren en van me afbijten. En dan ben ik, zoals mijn donor netjes omschreef, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken!

Ik ga vandaag rustig het gesprek aan, wil niet in een discussie belanden maar wel duidelijk krijgen waar onze grenzen liggen naar elkaar. Ik wil geen verantwoording bij hem hoeven afleggen, daar is deze relatie niet op gebaseerd. Maar ik wil hem ook niet het gevoel geven dat hij alleen gebruikt wordt. Dat is ook niet eerlijk.

30-01-2010

Het gesprek is er niet echt van gekomen. We hadden gisteravond via de mail nog een paar keer wat heen en weer geschreven. Daarin heb ik o.a. aangekaart dat het niet handig is om gesprekken via de mail te voeren omdat dingen anders geïnterpreteerd kunnen worden dan bedoeld. Dat hij misschien zijn opmerking over te druk niet zo bedoeld had, maar dat het bij mij wel ingeslagen was als een bom. Hij gaf aan het ook niet handig gevonden te hebben. En eigenlijk is het daar een beetje bij gebleven. We hebben gistermiddag over van alles zitten kletsen en zijn er niet meer over begonnen.
Voor mij is het wel goed zo op dit moment. Hij weet waar ik sta en hoe ik er in sta en dat is denk ik het belangrijkst. De sfeer was gister ontspannen en daar gaat het rondom de inseminatie natuurlijk ook om.

De wachtweken beginnen

Ik heb vandaag mijn eisprong dus hij komt verder niet meer voor deze keer. Op zich natuurlijk een prima timing geweest zo, dus da's gelijk een goed begin! Zou bijna te mooi zijn als ik direct zwanger zou zijn! Maar ik hou hoop en heb er nog steeds een goed gevoel bij. Het maakt me blij als ik er over nadenk en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat nodig had. Was opeens weer zo enorm aan het twijfelen over van alles en nog wat.