Zoektocht naar de nieuwe donor

23-04-2010

Ik ben blij .
Al een aantal weken ben ik aan het mailen met een homostel waarvan één van de mannen donor voor mij wil zijn. Het is een lang verhaal wat ik nog wel een keer opschrijf, maar het afspreken werd steeds vooruit geschoven. Eerst door mijn eigen verhuizing en daarna doordat één van de mannen niet naar huis kon vanwege de aswolk.
Maar nu staat dan eindelijk een afspraak!! A.s. woensdag zal ik hen gaan ontmoeten. Ik heb er echt een goed gevoel over, ze lijken me een leuk stel met reële verwachtingen. Het wordt geen co-ouderschap maar ze gaan wel een rol(letje) spelen in het leven van mijn kindje. Ze opperde zelf de rol als van een oom, die altijd klaar zal staan voor mijn kindje en af en toe op bezoek komt.

Ik ben zo blij dat er eindelijk weer vooruitgang is. Had het er de afgelopen weken best moeilijk mee, ook doordat er op het forum waar ik veel op schrijf, al 3 zwanger zijn en een aantal aan het insemineren. Ik wil ook zo graag weer aanschuiven en mee kunnen kletsen. Ben d'r helemaal klaar voor om weer te gaan beginnen en kijk nu gewoon uit naar de wachtweken .

28-04-2010

Helaas kan de afspraak niet doorgaan vanwege het overlijden van een collega. Balen dus, maar begrijp het wel. Ze zijn wel gelijk met een nieuwe afspraak voor volgende week gekomen. Moet alleen even een andere datum voorstellen, ga volgende week woensdag de nachtdienst in dus dan is het niet zo handig. Hopelijk kunnen ze wat eerder in de week ook, anders wordt het weer zo ver.
Hè wat jammer zeg!

03-05-2010

Joehoe, ik heb donderdag een afspraak met de mannen! Heb net met de ene een heel lang telefoongesprek gevoerd, was alleen niet diegene die gaat doneren!! Maar zo op het eerste gevoel, klikt het.
Jeej zeg, ben zo blij. Eindelijk zit er weer vooruitgang in het proces. Eindelijk kan ik weer vooruitkijken. Ben d'r aan toe moet ik zeggen, het kriebelt flink en al die verloren eieren is ook zonde!

06-05-2010

Via de blog van Femke las ik al een tijdje een blog van een man (S) die heel graag samen met zijn partner een kindje wil. Eerst heeft hij geprobeerd om via co-ouderschap met een alleenstaande vrouw een kindje te krijgen. Dit is helaas op een fiasco uitgelopen omdat de vrouw toen het eenmaal zo ver was, alimentatie wilde van 3000 euro per maand tot het kind 18 was! Het was een flinke domper vooral voor S, die er helemaal voor was gegaan.

Toen ik er eenmaal weer aan toe was om op zoek te gaan naar een donor, las ik op bam-mam.nl een oproepje van een homostel die op zoek waren naar een alleenstaande vrouw die een eicel wilde afstaan en daarvoor in de plaats sperma gedoneerd zou krijgen. Een donorschap op basis van wederkerigheid dus eigenlijk. De heren (S en J) hebben via een oproep een draagmoeder gevonden, alleen zij wil niet zelf een eitje afstaan. Dat zou te dichtbij komen, te emotioneel zijn. Dus vandaar de ruil van sperma en eicellen. Niet iets waar ik in principe naar op zoek was. Maar op de één of andere manier bleef het oproepje wel in mijn hoofd zitten. De toon die ze gebruikte trok me erg aan. Daarnaast herkende ik hem uit de blog die ik via Femkes blog af en toe las.
Na ong. 2 weken heb ik toch gereageerd op hun oproepje. Wat precies maakte dat ik reageerde weet ik niet, maar ik vond (en vind) het een prettig idee dat zij zelf ook in een soort gelijk proces verwikkeld zijn, weten hoe het is om heel graag een kindje te willen krijgen en er veel voor over hebben om dat ook te bereiken.
Ik kreeg vrijwel direct een mailtje terug van S dat ze het bijzonder vonden dat ik reageerde. Ik had wat vragen gesteld over hoe zij het dan voor zich zien, qua contact naar wederzijdse kinderen toe (die dus eigenlijk broer en zus zouden zijn). In mijn tweede mail ook direct mijn grootste twijfel aangekaart; kan ik het aan om eicellen te doneren terwijl ik zelf nog geen kindje heb gekregen? Kan ik het aan als zij eerder zwanger zouden zijn van 'mijn' eitje en het bij mij misschien wel niet lukt? Aangegeven dat ik daar niet zo goed het antwoord op wist en dat dat ook maakte dat ik niet gelijk heb gereageerd.
Ze reageerde daar erg begripvol op. Met daarna gelijk de boodschap dat een hele lieve en goede vriendin van hen had aangeboden om eicellen te doneren dus dat de "ruil" niet meer door zou gaan. En daar weer op volgend dat ze het zo bijzonder vonden dat ik gereageerd had, dat ze mij wel graag nog wilde helpen! En het zou dan zo gaan dat J aan mij zou doneren, terwijl voor hen zelf S de donor is. Jullie begrijpen, daar had ik wel oren naar. En zo zal het dus ook gaan!

De kennismaking verliep eigenlijk heel vlot. Ik ben bij hen thuis geweest en we zaten eigenlijk binnen een kwartiertje al lekker te kletsen. Beetje aftasten hoe iemand is natuurlijk, maar de klik was er eigenlijk direct. Dat hebben we beide dan ook uitgesproken aan het eind, ze gaven aan dat het voor hen ook goed voelde.
We hebben het over van alles en nog wat gehad; ook over hun situatie, die flink gecompliceerd is. In Nederland wil namelijk geen enkel ziekenhuis meewerken aan draagmoederschap voor een homostel. Wel als het voor een heterostel is en zowel de eicel als de donorcel van de toekomstige ouders zijn. Zij moeten dus uitwijken naar het buitenland om hun droom te verwezenlijken. Een groot avontuur (ook financieel gezien) met hopelijk een goede uitkomst. Maar ze zijn zeer positief en hebben twee ontzettend lieve vrouwen die hen daarbij gaan helpen.
S gaat komende week naar het buitenland voor zijn werk. Ik heb met J afgesproken dat we volgende week nog wat gaan drinken samen om elkaar wat beter te leren kennen. Leuk!
En wat hem betreft wil hij bij mijn komende eisprong al insemineren! En dat voelt voor mij ook heel goed. Er is echt een klik en ik heb er een super goed gevoel over. De testen e.d. zijn allemaal al geregeld. Waarschijnlijk gaat J ook nog een spermatest laten uitvoeren om te kijken of het op dat vlak bij hem wel goed zit. Hier kwamen ze zelf mee.
Dus over een week of twee ga ik, zoals het er nu voor staat, weer starten met insemineren!! Ik ben echt blij .