IVF 1: de terugplaatsing

De afgelopen dagen zijn een beetje in een waas voorbij gegaan. Was wel met de terugplaatsing bezig, maar merkte aan mezelf dat ik het moeilijk vond om een voorstelling te maken van het gebeuren. Daarnaast was ik enorm bang voor wederom een teleurstelling: geen bevruchtingen. Achteraf gezien kon ik haast niet geloven dat het nu wel goed zou gaan, zonder tegenslagen. Er is sinds vorig jaar april, toen ik te horen kreeg dat ik een vruchtbaarheidsprobleem had, zoveel gebeurt. En bijna altijd met een negatief gevolg voor mij. Ik kon haast niet geloven dat het nu dan 'zomaar' goed zou kunnen gaan.

Ik reageerde dan vanmorgen aardig lauw op het telefoontje dat de terugplaatsing door ging. Het drong allemaal nog niet tot me door.

Om half drie moest ik in het ziekenhuis zijn en weer was die lieve Femke er bij. Ook mijn favoriete dokter, dr T, was bij de terugplaatsing aanwezig. Wat is het toch een vriendelijke man en geeft hij een vertrouwd gevoel.

Dr. T vertelde dat er van de zes eicellen, vier bevrucht waren en er vandaag twee teruggeplaatst zouden worden. Deze twee waren de beste van de vier bevruchtte eicellen. De andere twee blijven nog doordelen tot morgen en als ze dan goed genoeg zijn, ingevroren. Het resultaat hiervan krijg ik pas te horen op het moment dat ik een zwangerschapsbloedtest moet laten doen over twee weken. Zou het graag al eerder horen, maar beleid is helaas beleid.

Op een scherm werden twee mooie 8-cellige embryo's getoond. Precies wat men verwacht op deze dag na de bevruchting. Alles zag er goed uit volgens dr T, hij gaf aan erg tevreden te zijn over het verloop.

Toen ik iets vroeg over wat ik zag op het scherm, zei dr T "goh, je begin al voorspelbaar te worden". Met andere woorden, al die vragen iedere keer van jou... ;). Dr T wenste me veel succes en gaat voor me duimen.

Na de terugplaatsing werd ik teruggereden naar de algemene wachtkamer en mocht daar nog even vijftien minuten blijven liggen. Eenmaal in de kamer achter het gordijn kwamen de tranen! Pff wat was ik opgelucht.

En terug in de auto, na het lezen van alle lieve berichtjes van vriendinnen en via twitter, kwamen er nog meer tranen. Bedankt allemaal voor die lieve reacties en de steunbetuigingen. Ik ben zo ontzettend blij dat dit tot nu toe goed verlopen is! Eindelijk een keer geen tegenslagen, maar gewoon een goede punctie, mooie bevruchtingen en een goede terugplaatsing. En dan nu hopen dat deze goede vibe zich doorzet naar een mooie zwangerschap!