De eerste keer

18-12-2009

Ja ik ga eind deze maand starten!! Ik heb mijn donor 2 data voorgesteld maar daar nog niets van gehoord. Hij schreef al eerder dat hij het enorm druk heeft, dus dat komt wel weer.

Vind het allemaal wel raar hoor, nu het zo dichtbij komt! Krijg opeens ook weer twijfels over van alles en nog wat. Aan de andere kant weet ik heel zeker dat ik het weet, maar soms zit er opeens een duiveltje op m'n schouder die rare dingen in m'n oor fluistert !

Ik heb 2 data naar mijn donor gestuurd maar dus nog niets gehoord.
Mijn ovulatie zal tussen 1 en 3 januari zijn dus ik heb hem gevraagd of hij 30 dec en 2 januari kan komen. Dan heb ik beide data ondervangen, zeg maar!

31-12-2009

Nou, de eerste poging is achter de rug!!
Ik was best een beetje nerveus maar dat ging eigenlijk weg toen ik mijn donor zag. Voor hem is het ook raar en vreemd, misschien nog wel vreemder aangezien hij zijn 'ding' moet doen terwijl ik in huis ben. Ik doe het lekker als ik veilig en alleen in mijn huisje ben!
Het is me uiteindelijk meegevallen. Heb tijdens het wachten achter de computer gezeten met mijn I-pod op mijn hoofd en de muziek héééél hard aan. Het is toch wat gehorig hier in het tuinhuisje en ik wilde zeker weten dat ik geen geluiden zou opvangen .
Daarna is hij weggegaan en heb ik er rustig de tijd voor genomen. Het was minder een kliederboel dan ik had verwacht. Er liep wel wat weg maar door verhalen van anderen was ik daar op voorbereid.
Ben daarna nog een tijd lang met mijn benen omhoog (baadt het niet dan schaadt het niet ) op bed blijven liggen. Had een dvd meegenomen dus ben daar maar naar gaan kijken. Daarna gedoucht en nog even op bed gaan liggen.

Ik heb eigenlijk een soort rust over me heen gekregen. Het is nu niet meer aan mij, heb alles gedaan wat ik kon doen en nu is het afwachten. En wachten. En wachten .

De zoektocht naar een geschikte donor (2)

Vandaag weer m'n donor ontmoet. Ik was er een beetje zenuwachtig voor. Ik had tijdens de afgelopen mailcontacten het gevoel dat hij mij leuker dan leuk begon te vinden. Werd daar erg onzeker en kriebelig van, want dat is natuurlijk niet de bedoeling! Ik vind hem heel aardig maar verder niet aantrekkelijk enzo. Daarbij is hij 'al' 48, beetje te oud voor mij!
Maar goed, het was dus goed om elkaar weer even een keer te zien. Dan kon ik gelijk kijken of ik in real life dat gevoel ook heb. En gelukkig… dat gevoel heb ik nu niet meer. Ik denk wel dat hij mij een hele leuke vrouw vindt maar (voor nu in ieder geval) niet meer dan dat. Heb hem ook heel duidelijk gemaakt (wel heel subtiel hoor ) dat hij voor mij alleen de donor is en ik niet uit ben op een vriendschap met hem.

We hebben vandaag ook het donorcontract getekend. En de afspraak gemaakt om in december te beginnen met insemineren. Dit zal waarschijnlijk eind december zijn. Ik heb eind november/begin december m'n eisprong maar als ik dan gelijk zwanger ben (kleine kans maar het zal me maar gebeuren) kom ik met mijn studie in de knoop. Ik wil graag het 3e jaar hebben afgerond voor ik met verlof ga want anders moet ik nog zolang studeren. Ben bang dat ik m'n studie dan misschien niet ga afmaken. Als ik nog 'maar' een jaartje hoef is het einde al zo dichtbij dat ik wel zal doorzetten hoogst waarschijnlijk.


Ik heb ook voorgesteld om een foto te maken. Hij vond het wel een leuk idee. Dus de volgende keer maken we ook nog een foto. (hij was er vandaag niet op gekleed en moest nodig naar de kapper… hahaha, hoezo ijdel!). Ik heb ook een kopie van z'n legitimatiebewijs.

Dus eind december ga ik beginnen met insemineren!! Spannend!!

De zoektocht naar een geschikte donor

Voor mijn vakantie heb ik donor A ontmoet. Ik heb een goed gevoel aan deze ontmoeting over gehouden. A lijkt een betrouwbare man waarbij ik me op mijn gemak voel. Hij heeft hetzelfde gevoel bij mij want hij liet in een mailtje weten dat hij na onze ontmoeting nog steeds volledig achter onze bam-samenwerking staat. Daarbij heeft hij al eerder aangegeven om ook open te staan voor een eventueel tweede kindje, iets wat ik erg prettig vind.Tijdens mijn vakantie heeft A een soa- en aidstest laten afnemen, dus die stap is ook gemaakt. Komende week krijgt hij daar de uitslag van.

Als alles verder gaat zoals het moet gaan dan wil ik in november of december starten met insemineren! Spannend!! Eind september spreken we nog een keer af om het donorcontract door te nemen en te tekenen.
Tijdens de vakantie hebben vriendin D en ik veel gepraat over onze stappen . Het is prettig om een vriendin zo close te hebben die hetzelfde meemaakt als jij. Daarnaast is D een paar stapjes verder waardoor ik ook een beetje op haar kan leunen!

Ik zou het liefst met een leuke man een gezinnetje stichten maar ben er ook aan toe om zelf de touwtjes in handen te nemen. In het begin was ik nog erg zoekende en twijfelde aan alles, vooral aan mijn gevoel. Sinds ruim een maand lijkt alles op z'n plek te zijn gevallen en heb ik het gevoel dat ik een goede keuze maak. Heel fijn om dit gevoel te hebben!

Ik kreeg vandaag 'n mail van A dat de testen voor Soa en AIDS negatief waren, dus positief nieuws! Of zoals hij zelf schreef "tralala, tralalie, joepie. We kunnen weer een stapje verder gaan"!!
We hebben afgesproken om elkaar eind van deze maand bij mij thuis te ontmoeten. Zodat we het donorcontract kunnen doornemen, hij de testen kan laten zien en hij kan zien waar hij straks zijn ding moet gaan doen! Ik mail zo dus nog even 2 dagen door waarop ik zou kunnen.
Jeej, weer een stap verder en ik heb het idee dat het echt zo december is! Vindt het allemaal wel weer heel erg spannend hoor (en dan ook nog de spanning van het meeleven met vriendin D.. ik word straks nog overspannen!). Ook om hem bij mij thuis te ontvangen. Ik ben nogal erg gehecht aan m'n privacy thuis en nu komt hij echt in mijn domein zeg maar! Maar ik kijk er ook naar uit omdat het weer een stapje dichterbij mijn wens is.

Ik zal hem ook vragen om zijn ID mee te nemen. Moet eerlijk zeggen dat het voor mij ook wel goed voelt om het bewijs dat A ook daadwerkelijk is wij hij zegt dat ie is, in handen te hebben. En zeker ook voor 'later' zodat mijn kindje alle gegevens heeft.

Donorzoektocht

Juni 2009, na vele maanden denken, informatie zoeken en praten met een hele goede vriendin, heb ik de stap gezet om alleenstaand moeder te gaan worden. Wat een gedachten en twijfels kan een mens hebben!

Ik ben begonnen met mij te orienteren rondom het donorschap. Hoe kom je aan een donor? Hoe weet je dat iemand betrouwbaar is? En wat wil ik eigenlijk van zo'n donor? Wil ik alleen, even plat gezegd, zijn zaad? Of wil ik meer, in de zin van een rol in het leven van mijn kindje?

Na een aantal weken de stap gezet om een oproep te zetten op een site waar zowel donoren zich 'aanbieden' als wel wensmoeders een oproepje kunnen plaatsen waarin ze aangeven een donor te zoeken. Een spannende stap vond ik het. Nu wordt het wel heel erg echt! Van te voren goed nagedacht over wat mijn verwachtingen zijn van de donor. Maar toch, omdat te moeten samenvatten in één oproepje… er zijn makkelijkere dingen om te doen!

Vol verwachting heb ik het berichtje geplaatst. Honderd keer per dag checkte ik mijn mail, wachtend op reacties. En reacties kreeg ik. Best wel veel, heel verschillende reacties, sommige spraken aan, andere waren ronduit schokkend. Waar let je op bij zo'n potentiële donor? Wat spreekt aan, wat stoot af? Wat wil ik vertellen aan deze wildvreemde die de intentie heeft om mij te helpen? En wat wil ik nog even voor mezelf houden.

Het is een vreemd gebeuren, zoeken naar een donor. Je hebt het over zaken die je normaal niet bespreekt met een wildvreemde. Je moet je openstellen tegen iemand die je helemaal nog niet kent. Voor hetzelfde geldt is het iemand die misbruik maakt van kwetsbare vrouwen, zoals ik me op dit moment voel. En helaas, er zijn inderdaad mannen die misbruik maken van dit medium. Triest maar waar.

Maar er zijn ook eerlijke en oprechte mannen, die vrouwen in mijn situatie willen helpen zonder er iets voor terug te willen. En vrij snel heb ik contact met een aantal van dit soort mannen. De zoektocht naar een geschikte donor is nu toch echt begonnen. Ahhhh spannend!!!

Van single vrouw naar moeder

Toen ik er 2 jaar geleden voor koos om weer te gaan studeren, wist ik dat ik bepaalde stappen in mijn leven vooruit schoof. Eén daarvan was het moederschap. Mijn gedachten toen: ik ben single, doe werk dat ik niet leuk genoeg vind, nu kan het nog, ik wil nu nog geen moeder worden, studeren maar!
Nu ben ik sinds mei bezig met het moederschap en wel in de vorm van BAM; Bewust Alleenstaande Moeder. Al klopt de term niet helemaal; ik ben wel bewust moeder aan het worden maar bewust alleenstaand ben ik zeker niet. Het is een heftige rollercoaster qua emoties maar ik heb mijn doel duidelijk voor ogen: ik wil zo graag moeder worden, daar heb ik heel veel voor over!

Dit wordt mijn uitlaatklep. Mijn plekje om gedachten, gevoelens en acties te beschreven en voor mezelf op een rijtje te krijgen.
Dit wordt mijn geschreven verhaal over een single vrouw met kinderwens!