zondag 4 november 2012

Overdenking

Vandaag schiet ineens door m'n hoofd dat het een jaar geleden is dat J besloot te stoppen als mijn donor. Een jaar geleden alweer. Wat is er veel gebeurt in dat jaar. En toch ook weer niet. Want een jaar na dato ben ik nog steeds niet zwanger, heb ik nog steeds geen klein frutseltje in m'n armen kunnen vasthouden.
Vorig jaar rond deze datum stond mijn hele wereld op z'n kop na dat ene telefoontje. Ik zag mijn kinderwens in rook op gaan. Zonder donor geen kind. Wat voelde ik mij verdrietig, boos en vooral machteloos. Machteloos dat iemand zomaar mijn droom kon afpakken.

Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen met wie ik kan lachen en huilen, kan praten en kan stil zijn. Met wie ik mijn gedachten, twijfels en hersenspinsels kan delen. Door met hen te praten, door zelf de dingen te overdenken en te reflecteren, door te sparren en mijn gedachten, verdriet en teleurstellingen op een rij te krijgen, door al deze facetten kon ik verder en ben ik verder gegaan.
Nooit had ik gedacht dat ik een onbekende donor zou kiezen om mijn kinderwens te vervullen. Maar toen bleek dat het vinden van een nieuwe donor op niets uit liep, was dat toch een stap die ik kon en wilde maken. En ik sta er nog steeds achter, hoe moeilijk ik het soms ook vind. Ik gun mijn kindje zo graag anders. Nog steeds.

Er is het afgelopen jaar veel gebeurt en toch ook weer niet. Heel cru gezegd heb ik maar twee mogelijkheden gehad om zwanger te raken. Twee mogelijkheden in een heel jaar. Dat is toch verdomd weinig als je wens zo groot is en de weg er naar toe al zo lang.
In het proces rondom de miskraam heb ik even gedacht niet meer verder te kunnen in dit traject. Ik vond het te zwaar, te verdrietig, te confronterend. Zoveel tegenslagen, zoveel verdriet. Ik voelde me eenzaam, eenzaam omdat ik het allemaal alleen moest doormaken. Alleen, ondanks al die lieve mensen om mij heen. Want dat voelde  ik me, alleen, de avonden dat ik in m'n bed lag, toen ik urenlang met krampen rondliep en de volgende dag bijna niet meer rechtop kon staan van de rugpijn, toen de bloeding uiteindelijk doorbrak.
Maar ook daar heb ik mijn weg in weten te vinden. Al die weken dat de onzekerheid duurde, toen ik niet meer wist wat te voelen, te denken, te hopen. Het krijgt langzaamaan een plekje in mijn hoofd en in mijn hart. Een fijn gesprek met de counselor heeft daar nog weer even het laatste zetje in gegeven. Nog even weer wat dingen op z'n plek laten vallen, pijnpunten helder gemaakt, woorden gegeven aan mijn boosheid en verdriet.

Een jaar verder en ik voel me sterk, optimistisch en vol vertrouwen. Mijn lichaam heeft laten zien dat ik wel zwanger kan worden. Ik heb er alleen 'een beetje' hulp bij nodig. Dus kom maar op met die cryo woensdag. Ik ben er klaar voor.

11 opmerkingen:

  1. Heel veel succes woensdag... ik duim mee!!!
    Hanneke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vandaag is de dag! Hoop zo voor je dat deze dag je eindelijk gaat brengen waar je al zo lang naar verlangt. Ik kan alleen maar duimen en je heel veel sterkte toewensen. Hoop hier snel een heel fijn bericht van je te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @ Hannah en Bammamma, gister is er een mooie 10-cellige embryo teruggeplaatst. Het loopt allemaal zeer voorspoedig deze poging, kan het bijna niet geloven! Dus nu 2 weken lekker broeden en dan hopelijk goed nieuws!
    Dank voor jullie lieve woorden van steun!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. O wat fijn voor je! Nu moet je lijf toch weer even het werk doen en dan hopelijk nog een maandje of 8 erbij ;)
    De eerste wachtweek zit er alweer op, nu die laatste lange, lange week nog..... Hoe voel je je nu?
    Sterkte met wachten en op naar een mooie test!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nog een paar dagen wachten en dan weet ik het. Spannend!

      Verwijderen
  5. nog een paar dagen. Stom is dat, ik ken je niet persoonlijk en toch grijpen jouw verhaal en dat van (o.a.) Femke, me aan. Sterkte, ga zometeen weer eens een kaarsje aansteken hier in 't kapelletje, in 't kader van "baat het niet.... dan schaadt het zeker niet" en zal jou (jullie?? Wie weet...) in gedachten meenemen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een ontzettend lieve reactie. Het doet me zo veel dat er mensen zijn die aan me denken en met me meeleven zonder me ook persoonlijk te kennen. Dat sterkt me! Dank daarvoor!
      Ik wacht nog even een paar dagen en dan weet ik het...

      Verwijderen
  6. Ik kijk wel een paar keer per dag op je weblog en hoop zo op goed nieuws binnenkort. Nog even sterkte de komende dagen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo daar! mijn naam is Juliette uit Rotterdam, Nederland. Na veel mislukte IVF besloot ik bijna alle hoop op zwanger te worden op te geven, een collega op mijn werkplek vroeg me om me aan te sluiten bij een aantal groepen waar ze me over vertelde, vruchtbaarheidsgroepen voor elke manier om zwanger te raken, daarna koos ik ervoor om mee te doen vruchtbaarheidsgroepen in andere om meer informatie te krijgen met veel discussie en verschillende gedachten van verschillende vrouwen die hetzelfde probleem doormaakten en degenen die meer hetzelfde vruchtbaarheidsprobleem hadden, dan hoorde ik een vrouw die melding maakte van het gebruik van OSAGIE-KRUIDEN om zwanger te raken na het hebben van blokbuizen , onmiddellijk vertel ik haar wat ze heeft gezegd, en hoe heeft het voor haar gewerkt, zij heeft toen alles aan mij uitgelegd en mij gezegd om de kruiden te proberen dat het een goed resultaat zal opleveren en zij vertelde me om contact op te nemen met de kruidenarts DR. OSAGIE op zijn {WhatsApp. + 23470977669} die ik deed en mijn probleem aan de arts uitlegde na me te vragen wat het probleem was dat me bij hem bracht, toen werd ik een bepaald kruidengeneesmiddel aanbevolen, ik bestelde het en het werd geleverd aan ik samen met de instructie over hoe de kruiden te nemen, tot mijn grote verbazing na twee weken van het nemen van de kruiden en wat tijd doorbrengen met mijn man omdat mijn man ook moe was van me zwanger worden omdat na jarenlang proberen we bezig waren met adopteren, toen begon mijn lichaam tekenen te krijgen, ik verloor kracht en ik merkte dat mijn maandelijkse stroom voorbij ging ik was opgewonden en dus vertelde ik mijn man erover en vertelde ook de dokter over wat er met me gebeurde en hij vertelde me om naar een dokter te gaan , toen besloten we onze dokter te bezoeken voor een zwangerschapstest die positief uitkwam. nu wil ik de vruchtbaarheidsgroep bedanken waar ik lid van ben geworden en ook de vrouw die me voorstelt aan de Osagie-kruidenarts omdat ik op dit moment 2 ben
    maanden zwanger, wat nooit eerder is gebeurd en ik gebruik ook het medium om mensen met onvruchtbaarheidsproblemen te informeren, moet contact opnemen met de kruidenarts op deze e-mail {DROSAGIE99@GMAIL.COM of WhatsApp. + 2349070977669} ...
    .JULIETTE LEEUW ..

    BeantwoordenVerwijderen