Poging 3

Dit weekend is mijn eisprong. Helaas voor mij alleen geen inseminatie deze maand.
Er blijft wat gesteggel bestaan tussen mij en mijn donor. Ik kan er niet goed de vinger op leggen bij hem wat er speelt, maar echt meewerkend is hij momenteel niet.
Ik vind het moeilijk om op te schrijven wat er precies gezegd en geschreven is, omdat ik het zelf allemaal niet zo goed snap.

Mijn donor heeft aangegeven dat hij de reis naar B te ver vindt. Hij woont zelf in Noord-Holland. Daarom hebben we de vorige keer in A afgesproken. Omdat ik gister terug zou komen van vakantie had ik hem gevraagd of hij dan voor deze keer nog wel naar B wil komen. En dat wil hij dus niet. Geen uitleg, geen excuus alleen maar de mededeling dat hij het te ver vindt. En daarnaast vindt hij het te chaotisch… wat hij dan te chaotisch vindt is mij ook niet duidelijk, wanneer ik daar naar vraag krijg ik geen antwoord. Hij wilde wel weer insemineren als ik verhuisd ben. Maar dat betekent 2 maanden geen poging, voor mij eigenlijk geen optie. Hem dat ook laten weten maar daar gaat hij niet op in.


Vanuit mijn vakantieadres laten weten dat ik dan vrijdag (gister dus) wel naar A kom (dan maar heen en weer reizen na aankomst) maar hij kon opeens niet meer. Gister nog een mail gestuurd of hij dan misschien vandaag kon afspreken maar tot op heden geen reactie.

Ik vind het allemaal erg vervelend hoe dit loopt. Heb geen goed gevoel over de situatie en over hem. Ik kan niet op hem bouwen op deze manier. Ik snap ook niets van de ommekeer in zijn houding. In het begin was hij zo open en eerlijk, reageerde vlot op mijn mailtjes en vragen.
Nu duurt het dagen en zijn houding is totaal omgeslagen in star en niet meewerkend.
Had het er gisteravond nog over met een vriendin. Ik heb het gevoel dat hij graag wil bepalen hoe het loopt. Hij heeft een heel beeld over mij en mijn situatie gevormd en geeft daar zijn mening over. Maar dit strookt niet met de werkelijkheid en in ieder geval niet met hoe ik in dit hele proces staat.
Ben momenteel een beetje moedeloos, merk ik. Weet niet wat ik met deze situatie aan moet. Aan de ene kant denk ik dat ik er mee ga stoppen, met hem. Het voelt niet goed meer en als hij nu al zo bepalend doet, hoe gaat dat straks dan met een kindje.
Aan de andere kant wil ik ook niet zomaar opgeven. De donoren liggen niet voor het oprapen en ik heb niet voor niets voor hem gekozen.
Bah, kan er wel om huilen. Heb er eigenlijk de energie niet voor om dit te doen. Ik voel alsof ik me moet verantwoorden naar hem en dat voelt niet goed.
Ik wil 'gewoon' proberen zwanger te worden, zonder gedoe van een kerel die niet eens mijn partner is!

Later op de dag…

Weet gewoon echt niet goed wat ik met de situatie aan moet. Het voelt ook alsof ik niet met hem kan praten, hij lijkt dicht te klappen als ik er naar vraag.
Nu belde hij net opeens op dat hij om 16 u in A kan afspreken. Maar mijn moeder is al thuis dus kan haar huisje daar niet voor gebruiken. Een andere mogelijkheid heb ik zo snel niet dus het houdt voor nu even op.
God zeg, wat baal ik hier van. Kan en wil hij uiteindelijk toch nog afspreken, lukt het dus gewoon als nog niet. Wat een gedoe.